We zingen met elkaar Psalm 87: 1, 2 en 3. De Filistijn, de Tyriër, de Moren. Zijn binnen u, o Godsstad voortgebracht. Het gaat over de volkeren rondom het Beloofde Land; de landen waar Stichting Ismaël actief is. In het gebed zei Ds. Visscher treffend: “Aan Uw zegen is alles gelegen.” Vervolgens legde hij de geschiedenis van Abraham uit, die beschreven staat in Genesis 13 en 14. De opmaat naar de centrale Bijbeltekst uit Genesis 15:5: Toen leidde Hij (God) hem (Abraham) uit naar buiten, en zeide: Zie nu op naar den hemel, en tel de sterren, indien gij ze tellen kunt; en Hij zeide tot hem: Zo zal uw zaad zijn
Karin uit Lunteren bemant een kraampje en verkoopt ansichtkaarten. Ze zit sinds kort in een TFC van een woestijnwerker die binnenkort uitgezonden wordt. ‘Het is mijn eerste Ismaël-dag en ik wist niet goed wat ik kon verwachten. Hoewel de eerste helft een lange zit was, was het ook mooi wat er werd gedeeld; dat de Heere boven de sterren, maar ook boven het Midden-Oosten en boven onze persoonlijke situatie staat. Ik was ontroerd toen de kinderen met de vlaggen binnenkwamen en dat we samen zongen over de verwondering over Zijn werk. Het samenzijn heeft een ontspannen sfeer.’
Bij het kinderprogramma zijn zo’n 45 kinderen. Ze luisteren naar een verhaal, bekijken een filmfragment met uitleg over Stichting Ismaël en knutselen een ster. Bij de vraag: “Wie kan er goed tellen?” gaan vele handen omhoog. Maar de vingers blijven laag als ze een foto zien van de sterrenhemel en de vraag om de sterren te tellen. Ook staan ze stil bij het islamitische offerfeest, wat gelijktijdig met het pinksterfeest gevierd wordt. Maar twee dingen weten moslims nog niet over het offer dat Abram moest brengen. Ze weten niet dat die ram lijkt op de Heere Jezus, Die onze zonden dragen wil. En ze weten ook niet dat Abraham door die grote Zoon, de Heere Jezus, een zegen is voor álle volken op de aarde.
Later komt de kinderschare nog met vlaggen uit het Midden-Oosten het podium op en zingt voor en met de zaal het gezang ‘Roept uit aan alle stranden’. (Tekst gaat verder onder de foto’s)
Het visum van Ds. Samar Karam kwam pas de vorige avond binnen. Hij kan dus niet aanwezig zijn, maar gelukkig kunnen we hem via een video-verbinding uitgebreid spreken. Hij is predikant in Erbil, maar werkt ook in de Iraakse stad Mosul, het oude Ninevé. Hij vertelt dat toen IS de stad Mosul veroverde bij Christenen het Nasrani-teken op hun huizen werd aangebracht. Ze konden kiezen: een groot bedrag betalen, zich bekeren tot de islam of vluchten. Veel Christenen kozen het laatste. Ze lieten alles achter om hun leven te redden. Sommige christenen keren na jaren terug naar (wat er over is van) hun huis. De angst is nog steeds groot. Ook al is IS zo’n zeven jaar geleden ‘verslagen’, niemand durft in Mosul een kerkdienst te bezoeken. Niet wetende of het veilig is en wat de gevolgen ervan zijn.
Marnix uit Bergambacht: ‘Mijn neef werkt sinds kort voor Stichting Ismaël en attendeerde ons op deze dag. Het is erg mooi om te horen, en we kregen via de Irakese dominee een inkijkje in de kerk en het leven daar.’
Ds. Samar is een gedreven man. Uitgezonden vanuit Egypte is hij dominee in Erbil en verantwoordelijk voor de kerk in Mosul. Hij startte recent een gemeente in Duhok. Hij wil ook graag in Irak een seminarium op reformatorische grondslag oprichten.
Mosul heeft de oudste protestantse kerk van het Midden-Oosten, gesticht door missionarissen in 1820. Tijdens de IS-tijd werd het gebruikt als commandocentrum en daarna deels vernietigd. Inmiddels is het gebouw gerestaureerd. Er zijn vergevorderde plannen om van de kerk weer een veilige plek in de gemeenschap te maken. Dit door middel van een medische post, een boekwinkel met christelijke lectuur en een kinderclub. Na een korte vragenronde en de vraag over zijn lievelingspsalm zingen we met een volle zaal Psalm 145:2 voor hem als groet en bemoediging en verbinding.
Hermen (10) uit Den Haag: ‘Mijn ouders zitten nu bij de workshop. Het tofste vind ik de kraan van 55 meter hoog. Ik ben er al drie keer in geweest, ook toen het wat regende…’
Noortje van Middelkoop (panfluit) en Arie van der Vlist (vleugel) spelen het lied Geef vrede Heer’ en daarna zingen ze met en voor ons een Arabisch lied: Roohol Ghodos over het werk van de Heilige Geest, toepasselijk tijdens Pinksteren. Later in de middag verzorgt het duo nog een muzikaal intermezzo.
Lineke’s zus is uitgezonden als tentenmaker. ‘Hoewel we duizenden kilometers verwijderd zijn, bellen we elkaar eens per drie weken. Op die manier hebben we contact en leven met elkaar mee. Zo weet ik dat ze dit weekend is uitgenodigd in een Arabisch gezin. Dat geeft weer een opening om relaties te bouwen en om het evangelie te delen.’
Na het plenaire programma zijn er oudhollandse spelletjes, een hijskraan van 55 meter hoog, een verkleed- en fotowand, kraampjes, voedsel en kameel rijden. Het is een mooie tijd om na te praten, elkaar te ontmoeten en even de benen te strekken. Aansluitend worden er nog twee verdiepende en interactieve workshops gegeven over ‘geroepen om te gaan’ en in ‘gesprek met moslims’ die goed bezocht worden.
Arie uit Veenendaal is donateur en raakte betrokken bij de stichting door een advertentie. De beloften voor en de betrokkenheid bij onze broeders en zusters in het Midden-Oosten vindt hij belangrijk en daarom bezoekt hij met z’n gezin de familiedag: “Het enthousiasme van de Irakese dominee is voor mij een spiegel om opnieuw de pinksterboodschap gestalte te geven én door te geven in mijn omgeving.”