Interview met Pastor Samir uit Damascus
We spreken pastor Samir net voor hij weer een aantal bezoeken wil gaan afleggen aan slachtoffers en nabestaanden van de tragedie in de Grieks-Orthodoxe Mar Eliaskerk. Samir is predikant van de protestantse gemeente in de wijk Dwella’a in Damascus.
Waar was u ten tijde van de aanval op de Grieks-Orthodoxe kerk?
“Ik ben nog steeds in shock. Ik leidde op het moment van de terroristische aanslag een dienst in mijn eigen kerk, nog geen 500 meter van de getroffen kerk. We waren aan het afronden met de collecte. Ik had gepreekt over de ‘wolk van getuigen’ uit Hebreeën 12. Een wolk van getuigen betekent een continue golf van getuigen door alle eeuwen heen. Geen wolk blijft op zijn plaats of in ons gezichtsveld langer dan 30 minuten, dus het is onmogelijk om te stellen dat in hoofdstuk 11 de enige getuigen staan. We mogen nadien golf na golf van getrouwe getuigen hebben van de Opgestane Levensvorst.
Een vrouw kwam de kerkzaal binnen en fluisterde een andere vrouw het ontzettende nieuws in haar oor, waarop deze vrouw in haar handen klapte van ontzetting. Zo ontstond er tumult en kwam ik het nieuws ter oren.”
Waren er aanwijzingen dat er een aanval op handen was?
“Nee, want na de val van het Assad-regime werden beloftes gedaan dat christenen beschermd zouden worden. De Alawieten werden wel aangevallen, omdat zij verwant zijn aan Assad, en een wapenarsenaal bezitten, maar christenen bezitten geen wapens omdat zij geloven dat de overheid het zwaard draagt. Dus we zijn weerloos en verwachtten deze aanslag niet.
Er was een soort herdenkingsdienst gaande naar aanleiding van een overlijden. En toen kwam deze man binnen en deed deze terroristische daad. Na de val van het regime is het voor ons Syriërs wel eenvoudiger geworden om de grens over te gaan, maar op andere gebieden is het van kwaad tot erger geworden.”
Hoe gaat het nu met de leden van de getroffen kerkgemeenschap?
“Ik probeer om zoveel als mogelijk de getroffen families te bezoeken. Sommige slachtoffers zijn nog in het ziekenhuis of aan het revalideren, dus daar ga ik later naartoe. Maar de lichtgewonden probeer ik allemaal op te zoeken. Er kwam een golf van hulp na de aanslag. Veel jonge mensen, ook moslims, gaven bloed. En van alle kanten werd hulp geboden.”
Hoe gaat het met de kerkelijke gemeente die was bedreigd na de aanslag?
“Ik denk dat de dreigementen na de aanslag, die ook online werden geuit, niet op waarheid zijn gebaseerd. Gelukkig patrouilleert de politie ook bij de kerken in Damascus.”
Hoe zorgt de Grieks-orthodoxe kerk voor de slachtoffers, overlevenden en nabestaanden?
“De Grieks-Orthodoxe kerk krijgt hulp van meerdere organisaties en zorgt vooral in financieel opzicht voor de nabestaanden: zij betalen de kosten voor de begrafenissen en de behandelingen in de ziekenhuizen; zelfs als er een behandeling moet plaatsvinden in het universiteitsziekenhuis in Beiroet. Ook moet het kerkgebouw natuurlijk hersteld worden. Ik biedt vooral mijn vriendschap aan, omdat veel nabestaanden en slachtoffers mij goed kennen van toen ik nog schoolhoofd was en de kinderen van de gemeenteleden bij mij naar school gingen. Ik baseer me op Spreuken 27:10: Beter is een gebuur die nabij is, dan een broeder, die verre is.
Ik heb met de priesters van de Grieks-Orthodoxe kerk niet veel contact, omdat er een jonge generatie is. Zij zijn nog niet zo lang werkzaam in deze kerk. De oudere priesters die ik goed kende, zijn al gepensioneerd. Wel voorzie ik deze gemeente van Arabische Bijbels die mede door Stichting Ismaël zijn mogelijk gemaakt.”
Interview met Pastor Salim uit Kharaba
Pastor Salim is predikant van de protestantse gemeente in het Zuid-Syrische Kharaba. Hij wordt tijdens het interview regelmatig emotioneel. De aanslag heeft diepe sporen achtergelaten onder de christenen in de regio. Het is heel zwaar voor hen. De mensen staan nauwelijks open voor troost en bemoediging. Ze willen weg uit Syrië en zien geen toekomst. (Bekijk hier een video waar ds. Saleem vertelt over Kharaba)
Waar was u ten tijde van de aanval op de Grieks-Orthodoxe kerk?
“Ik vernam het nieuws van de aanslag via een bericht op mijn telefoon. Na een uur begon begon ik te bidden en vroeg aan God of het mocht meevallen met het aantal slachtoffers. Maar het viel niet mee. Het bleek dat de terrorist vanaf het plein voor de kerk, het vuur had geopend met een wapen. Daarop gingen vier mannen de kerk uit in een poging om de aanvaller te overmeesteren. De mensen in de kerk werd gezegd dekking te zoeken onder de kerkbanken. De vier mannen hebben zichzelf op de terrorist geworpen, waarna deze zichzelf opblies. Wat deze mannen hebben gedaan, voorkwam veel erger binnen in de kerk. Overal lagen lichaamsdelen…”
“We maken ons altijd zorgen. We willen gewoon een rustig leven, in veiligheid en vrede. We willen onze roeping volgen.”
Waren er aanwijzingen dat er een aanval op handen was?
“Dit soort aanslagen zijn nooit eerder voorgekomen in Syrië. Ja, kerkgebouwen werden door IS gebombardeerd of gebruikt als schuilplaats, ook mijn eigen kerk in Kharaba. Syrië heeft al sinds 2011 te maken met oorlog en dood, maar nooit werd een kerkdienst op deze manier doelwit van terreur.
We maken ons altijd zorgen. We willen gewoon een rustig leven, in veiligheid en vrede. We willen onze roeping volgen. Ik heb tijdens mijn opleiding veel kansen gehad om weg te gaan, maar ik ben gebleven. Ik zal Syrië niet verlaten. Maar wat zal ik de mensen antwoorden? Wij als christenen kunnen niet werken, onze eigen winkels en bedrijven zijn gesloten. We wachten alleen maar. We hebben geen wapens en kunnen ons niet verdedigen. Als iemand wil, kan hij hier op de deur kloppen, binnenkomen, al mijn spullen meenemen en mij doden. Ik hoorde vanmorgen dat in Aleppo kerken dreigbrieven hebben ontvangen en dat hierdoor de activiteiten in de kerkelijke gemeenten zijn stilgelegd, op de zondagse kerkdiensten na.”
Wat vertelt u uw kudde om hen te troosten?
“Ik heb gepreekt over Markus 4:35-41, waarin de Heere Jezus de wind bestraft en daarmee de storm stilt. Bij huisbezoeken probeer ik de mensen te bemoedigen vanuit Psalm 42 en Psalm 49. Ik vertrouw op God, hoewel ik me vaak alleen voel staan. God weet te goede timing en Hij is goed.
De eenheid onder christenen is ogenschijnlijk heel erg broos in Syrië. Deze crisis helpt er niet bij.”
Wat heeft u nodig op dit moment?
“Gebed en steun, niet alleen in de vorm van geld en voedsel. Ook politieke steun: dat de wereld erkent hoe kwetsbaar de minderheden in Syrië zijn en dat voor hen wordt opgekomen.”
Helpt u mee?
Draag de kerk in Syrië op in uw gebed. Wilt u financiële ondersteuning geven? Doneren kan via onderstaande button of door uw gift over te maken op rekeningnummer NL68 TRIO 0786 7131 43 t.n.v. Stichting Ismael o.v.v. Hulp aan slachtoffers.