Met Psalm 91 in het hart vertrokken we vanaf de luchthaven van Düsseldorf. De vlucht verliep goed en we landden om 17:30uur in Beiroet. Onze contactpersoon in Libanon, Nour Fadel, wachtte ons op en bracht ons naar onze eerste afspraak: Ds. Tony en zijn vrouw Suheila. Deze dominee is als evangelist uitgezonden in het zuiden van Libanon. Op zondag en op dinsdagavond komen rond de tien mensen samen in zijn kerkje. In de omgeving bezoeken ze de dorpen om het Evangelie te delen. Ze willen in de nabije toekomst scholieren extra begeleiding bieden na schooltijd en Bijbels onderwijs hierbij een vaste plaats geven. Zo wordt de gemeente vanaf de jeugd opgebouwd.
Het zuiden van Libanon heeft veel te lijden gehad onder de gevechten en beschietingen na 7 oktober 2023. Zullen er ondanks de beschadigingen en de scepter van Hezbollah zelfstandige, kerkelijke gemeentes ontstaan?
Koerden
Na een rit door de Libanese bergen kwamen we aan in Kfardhebian. Daar bedienen Walid en zijn vrouw (ze komen uit Bijblos, in de Bijbel Gebal) een groep van 250 Koerdische mensen die een aantal jaren geleden uit Syrië zijn gevlucht. De meesten zijn analfabeet, maar deze ongepolijste mensen hebben een kinderlijk verlangen om meer van de Heere Jezus te horen. Allemaal hebben ze een moslimachtergrond, maar een van hen kwam tot geloof en heeft zijn landgenoten overtuigd dat Jezus Christus de Weg der zaligheid is. Bijna allemaal komen ze naar de kerk. Iedere zondag zit het gebouwtje vol, zelfs op deze dinsdagavond.
We spraken over Psalm 72 – Zijn Naam zal zijn tot in eeuwigheid; zolang er de zon is, zal Zijn Naam van kind tot kind voortgeplant worden -, en ds. Visscher over Johannes 14 – Ik ben de Weg. – Er was gelegenheid om na te praten over en te bidden voor rouw en ziekte, wat de mensen goed deed.
Prison ministry
De Badaro church in Beiroet coördineert het project Prison Ministry. Vanuit diverse Libanese protestantse kerken is er een team van vrijwilligers dat gevangenissen bezoekt. Het project richt zich vooral op de verkondiging van het Evangelie, maar er worden ook educatieve activiteiten uitgevoerd.
We bezochten op woensdag samen met een groep vrijwilligers de gevangenis in Roumieh. Het was een hele operatie om hier naar binnen te komen. Bij uitzondering mochten we onze trouwring aanhouden. In hemdjes geklede, ruig uitziende mannen met baarden en tattoos keken ons achterdochtig aan. 95% van de gevangenen is moslim. Ondanks dat waren er zo’n 50 mannen aanwezig bij de dienst. Hoewel er af en toe wel wat kreten te horen waren, en er mannen in- en uitliepen, waren er ook die aandachtig luisterden. Bijzonder was dat een groep mannen die er niet voor uit durfden te komen om naar de christelijke boodschap te luisteren, toch buiten onder het raam meeluisterden.
Daarna bezochten we de kleine Baabda vrouwengevangenis. Hier zitten 60 vrouwen gevangen voor onder andere drugs en prostitutie, waaronder twee vrouwen met een baby van een paar maanden oud. Blijkbaar waren ze zwanger toen ze de gevangenis in moesten. Ook hier is gebeden, zijn liederen gezongen en is het Woord gebracht. De meditatie ging over de Samaritaanse vrouw; een voor deze vrouwen aansprekende en begrijpelijke geschiedenis. Ds. Visscher legde het heel sprekend uit. Sommige vrouwen reageerden emotioneel. “Zou er zelfs voor mij nog hoop zijn? Wil God ook naar mij omzien?” Dit soort situaties geven ons een spiegel dat de Heere Jezus juist met dit soort mensen wilde omgaan.
Bijzonder was dat een groep mannen die er niet voor uit durfden te komen om naar de christelijke boodschap te luisteren, toch buiten onder het raam meeluisterden.
Damascus
De volgende dag reisden we van Libanon naar Syrië. Probleemloos konden we de grens oversteken om naar Damascus te reizen. We ontmoetten ouderling George Meassy, een oude man, die onvermoeibaar allerlei christelijke lectuur vertaalt in het Arabisch. Hij vertelde hoe gezegend hij zich voelde over hoe snel het dagboek van Ryle (Our Great Redeemer: 365 Days with J.C. Ryle) in grote delen van Syrië verspreid is. Ook vertelde hij dat er interesse is bij de protestantse kerken is voor de uitleg bij de Heidelberger Catechismus van Van Dam. Hoewel bijna doof en afhankelijk van een wandelstok zet hij zich nog vol energie in om zijn landgenoten te voorzien van op Bijbelse waarheden gegronde lectuur. We namen afscheid van elkaar met de woorden uit Romeinen 8 en een emotioneel gebed van onze broeder.
Het was een reis vol impressies. In deze regio wordt ellende dikwijls opgevolgd door ellende. Mensen zijn zonder hoop en worden geconfronteerd met de rauwheid van het leven. Maar juist hier mochten we keer op keer meemaken dat het Woord openging. Mensen voor wie wij een straatje zouden omlopen, luisteren met aandacht naar het Evangelie. God is de God van Zijn kerk, ook in Libanon en Syrië.
