Wekelijks worden de gevangenissen bezocht en worden Bijbelstudies gehouden, Bijbels en andere christelijke lectuur uitgedeeld en geestelijke begeleiding gegeven. Stichting Ismaël ondersteunt dit project jaarlijks met € 20.000.
Gevangenenzorg in Libanon
Er zijn 24 gevangenissen in Libanon, waarvan 20 voor mannen en 4 voor vrouwen. Onze partner is The General Evangelical Chaplaincy (TGEC) en gaat uit van de Badaro Church van ds. Skaff. TGEC heeft een team met ongeveer 40 mannen en vrouwen dat wekelijks de gevangenissen bezoekt, een groot deel is vrijwilliger. Ze leiden Bijbelstudies, delen Bijbels en andere christelijke lectuur uit en geven geestelijke begeleiding. Ook wordt soms voorzien in diverse dagelijkse benodigdheden en wordt af en toe juridische bijstand gegeven. Op dit moment vormen de vele Syrische vluchtelingen in Libanon de meerderheid van de gevangenen.
Farid is zo’n christen die regelmatig de gevangenis bezoekt. Hij geeft leiding aan het gevangenispastoraat. In plaats van deze mensen te veroordelen, geeft het team van Farid deze mensen juist persoonlijke aandacht. Ze hebben enorm behoefte aan iemand die van hen houdt, naar hen luistert, hen leidt en helpt, op welke manier dan ook.
Vruchtbare grond
Dit geeft ook de gelegenheid om deze mensen te vertellen van de grote liefde van Christus voor zondaren. Zo is van de gevangenisvloer een vruchtbare grond gemaakt voor het Woord van God. Veel gevangenen tonen eerbied en respect voor de Bijbelse Boodschap en bezoeken wekelijks de bijeenkomsten.
“In een van de gevangenissen”, vertelt Farid ons tijdens een van onze gesprekken, “doen zelfs alle gevangenen mee aan de wekelijkse samenkomsten. Sommigen harten worden geraakt en er komt vraag naar de Bijbel. Er zijn er ook die vragen om een Bijbel naar hun gezin te brengen. Want zelf mogen de gevangenen geen contact hebben met hun familie.” Meerdere keren is het team van Farid gevraagd om hun families te bezoeken en aan te dringen om het Woord van God ook bij hun vrouw en kinderen te brengen, of bij hun broers en zussen.
Het verhaal van Mohammad
Mohammad kwam na de Syrische crisis naar Libanon en belandde in de gevangenis. Tijdens zijn straf in de gevangenis had hij de kans om het Woord van God te horen en was zeer ontroerd. Hij woonde de wekelijkse bijeenkomsten bij en geloofde dat Jezus Christus de Zoon van God is. Hij begon het Woord van God te lezen en te bestuderen en schreef aantekeningen op in zijn Bijbel. Hij begon zelfs getuigenis te geven aan anderen in de gevangenis en het Woord te prediken, hoewel hij met veel tegenstand en vervolging te maken kreeg. Zodra hij de gevangenis verliet, keerde hij terug naar Syrië, waar hij zich liet dopen en lid werd van de kerk en getuigenis gaf aan iedereen om hem heen. Kort daarna stierf hij echter de marteldood.
Het verhaal van Ahmad
Een andere Syrische man is Ahmad. Ook hij belandde in de gevangenis. Ahmad kreeg de kans om het Woord te horen. Kort nadat hij beleed dat de Bijbel het Woord van de Levende God is, stuurde hij zijn verloofde een briefje waarin stond dat hij nu een christen is en dat niets hem zal doen terugkeren naar zijn vorige leven.
Ahmad vertelde haar alles over zijn verhaal en gaf haar de keuze om het leven te leiden zoals hij dat vanaf nu voor zich zag; of dat ze haar eigen weg wilde gaan. Kort nadat Ahmad de gevangenis mocht verlaten, zijn ze getrouwd en begon hij in zijn huis een zondagsschool. Soms woonden meer dan 70 kinderen deze bijeenkomsten bij. Omdat het niet veilig meer was, moesten ze vluchten. Via Turkije kwam Ahmad uiteindelijk in Griekenland terecht waar hij ging evangeliseren onder andere vluchtelingen.
Het verhaal van een Syrisch meisje
Hoda is een van de vrouwelijke teamleden en bezoekt regelmatig de vrouwengevangenis in Zahle. Toen ze de poort van de gevangenis binnenging, trof ze een Syrisch meisje van 17 aan. Het meisje huilde. Hoda probeerde haar te kalmeren om te begrijpen wat haar probleem was. Het meisje was een paar uur geleden in de gevangenis aangekomen en was erg bang voor alles wat in de gevangenis met haar kon gebeuren.
Hoda sprak met het meisje en nodigde haar uit voor de samenkomst. Er werd op die dag gelezen uit Markus 2 over de geraakte man. Hoda legde uit dat Jezus zich meer zorgen maakte over het genezen van de ziel van deze geraakte (het vergeven van de zonden) dan om hem te genezen van zijn ziekte, wat de Heere Jezus uiteindelijk wel deed.
Het meisje was erg geraakt door het verhaal en barstte in tranen uit. Na de ontmoeting kwam het meisje naar Hoda toe en vroeg haar of Jezus ook haar ziel en haar lichaam kan genezen. Het meisje vertelde dat ze kanker had en dat ze uit Syrië was gevlucht om zich in Libanon te laten behandelen en dat ze hier in de gevangenis belandde vanwege haar illegale papieren. Ze vroeg aan Hoda of ze samen konden bidden om de vergeving van haar zonden, net als bij de geraakte man. Wat zou deze ontmoeting in het hart van dit meisje hebben uitgewerkt?
Boeken van John Bunyan en Joseph Alleine lezen in de gevangenis
In het voorjaar van 2023 hebben we speciaal voor dit project een herdruk gemaakt van de Pilgrims Progress van John Bunyan en Un Alarm to the unconverted van Joseph Alleine. Van beide titels zijn 1.000 exemplaren geproduceerd die uitgereikt worden in de Libanese gevangenissen.
Helpt u mee?
We bidden met u om Gods zegen over de verkondiging van Gods Woord, ook in de Libanese gevangenissen. Paulus roept in Hebreeën 13:3 op om de gevangenen te gedenken, alsof wij ook gevangenen zijn (lees hierover onderstaande meditatie).
Doneren is mogelijk via www.stichting-ismael.nl/doneren en selecteer Gevangenenzorg in Libanon
U kunt uw bijdrage ook overmaken via rekeningnummer NL68 TRIO 0786 7131 43 t.n.v. Stichting Ismael o.v.v. Gevangenenzorg in Libanon
MEDITATIE – Gedenkt de gevangenen… (Hebr. 13:3a)
Een gevangenis is geen aangename plaats. Je bent van je vrijheid beroofd. Soms zitten daar mensen die terecht veroordeeld zijn. Er zijn misdaden gepleegd en die moeten worden bestraft. Maar ook kan het zijn dat mensen om hun religie gevangen worden gehouden. Er is veel lijden om Christus’ wil in deze wereld. De schrijver van de brief aan de Hebreeën wijst er op om de gevangenen te gedenken. Dat is nodig omdat het medemensen zijn die reizen naar de eeuwigheid. Elk mens, hoe diep ook gevallen, blijft een beelddrager van God. Daarom is het goed om medemensen te gedenken. Ook is het goed om medechristenen, die vanwege hun geloof gevangen zitten, te ondersteunen. Dat kan door bezoek, indien mogelijk. Dat kan ook door gebed. Het gebed is het machtigste wapen van de christen. Tenslotte kunnen we ook gevangenen bezoeken om woorden Gods met hen te delen. De Heere is de God van Zijn Woord. We geloven dat de Heilige Geest het Woord gebruikt om zondaren tot bekering te brengen. Het is daarom een dure opdracht en een belangrijke roeping om gevangenen te gedenken. In gebed, daad en medeleven. Het grootste is als we door genade verlost mogen zijn van de gevangenis der zonde. Dan zijn we waarlijk vrij.
Ds. Visscher, voorzitter Stichting Ismaël